زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

وضع فعل امر





وضع فعل امر، به وضع دلالت کننده بر نسبت تامّ ایجادی میان حَدَث و ذات اطلاق می‌شود و در علم اصول فقه کاربرد دارد.


۱ - تعریف



وضع فعل امر، برای دلالت بر نسبت تامه ایجادی میان ماده فعل و فاعل(حدث و ذات) بوده و نتیجه آن، ارسال و بعث اعتباری مکلف به انجام دادن فعل می‌باشد، مانند:«إذهب»، «صلّ» و....
[۶] محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۱، ص۱۳۴.


۲ - عناوین مرتبط



ماده امر.
صیغه امر.
نسبت ارسالی.

۳ - پانویس


 
۱. صدر، محمد باقر، دروس فی علم الاصول، ج۱، ص۹۳.    
۲. صدر، محمد باقر، بحوث فی علم الاصول، ج۱، ص۳۱۱.    
۳. آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۶۹.    
۴. مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۶۷.    
۵. مشکینی، علی، اصطلاحات الاصول، ص۷۴.    
۶. محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۱، ص۱۳۴.
۷. نائینی، محمد حسین، فوائد الاصول، ج۱و ۲، ۱۲۸.    


۴ - منبع


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۹۰۳، برگرفته از مقاله «وضع فعل امر».    


رده‌های این صفحه : مباحث الفاظ | وضع افعال




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.